De Familie Stumpel

Afkomst treft in de Blog "Noordwijkse Huizen" een foto van de Villa Duinouwe naar een ontwerp  van architect Ed. Cuijpers met daarop drie kinderen afgebeeld. Altijd weer een uitdaging om daarvan de identiteit (met behulp van internet) te ontdekken. Langdurige zomerbewoner van de villa is het notarisgezin Stumpel uit Leiden. Twee dochters zijn terug te vinden én de zoon Stumpel jr. Hij is uitverkoren om in 1935 aan de bij Burgemeester Van de Mortel logerende Belgische kroonprins Boudewijn, een miniatuur zeiljacht -met op de achterspiegel 'Zuiderbad' -aan te bieden. Op de afbeelding zijn duidelijk een jongedame en twee jonge heren te herkennen....nog maar even verder zoeken dus.

Bernardus Hermanus Stumpel wordt 0- 11 januaria 1874 te Delft geboren als zoon van Jan Seger Stumpel en Johanna Haring. Zijn echtgenote wordt Margaretha Snijders, dochter van Gerson Snijders en Bienvenida Lobatto, zij overlijdt op 69 jarige leeftijd op 4 maart 1949 te Leiden.

Ambtenaar Willem Meijrink

Willem Meijrink is de zoon van Jan Meijrink en Wilhelmina Bonte, als ambtenaar in dienst van de Gemeente Noordwijk en gehuwd met een Noordwijkse uit de familie Spaanderman, een familie nauw verbonden met de geschiedenis van de Voetbal Vereninging Noordwijk. De knipsels bleven over na een onderzoek naar een andere familie Meijering......misschien kunt u er nog iets van gebruiken!

Noordwijkse Deftigheid

Noordwijkse Deftigheid. Het tijdschrift "De kroniek"staat er bol van: "DE KRONIEK: Een bloemlezing: Mondaine week te Noordwijk.

Gedurende de mondaine week te Noordwijk, werd er in het Palace Hotel een bal met cotillon georganiseerd, dat een buitengewoon succes heeft gehad. De meest vooraanstaande leden der aristocratie en diplomatie hadden zich in de ruime zalen rendez-vous gegeven.
Opgemerkt werden „au hasard de la plume" de Amerikaansche gezant, de Roemeensche gezant en mevrouw Mitilineu, de Braziliaansche gezant, de Zweedsche gezant, de Portugeesche gezant, de Chargé d'affaires van Denemarken, de Portugeesche gezant, gravin Van Rechteren met freule Van Rechteren, Mevrouw Van Lennep met freule Van Lennep, Mevrouw Huyssen van Kattendijke, de freules van Breugel Douglas en Sweerts de Landas, Mevrouw De Kuyper-le maire de Sars-le Comte en freule de Kuyper, gravin van Limburg 5tirum, Mevrouw Doude van Troostwijk met de freules Roessingh Udink.
Het concours voor 't elegantste dansen werd met spanning gevolgd. Een keurige bonbonnière, den eersten prijs, verwierf freule Van Lennep, die, in teer blauw satijn met chantilly en vergeet-mij-nietjes, door graaf Willem van Limburg Stirum ten dans geleid werd.
Het zijne wel hille goeie mense, iets in die geest zou mijn ouwe grootje hebben gezegd bij het horen van de adelijke titels die in deze knipsels aan u worden getoond......Deftig volk.... en werkgelegenheid voor de Noordwijkse dienstmeisjes en de Noordwijkse tuinknechten, dat waren andere tijden!

En de gravin Van der Goltz kent u al veel langer.

Gustaaf Frans Cremers

Gustaaf Frans Cremers wordt in de zomer van 1912 geboren in Noordwijk aan Zee als zoon van Ernest Cremer en Jonkvrouwe Agnes Boreel. In het jaar 1929 slaagt hij voor het diploma van de 5 jarige H.B.S en zet zijn studie voort aan de Technische Hogeschool te Delft.  Naast zijn studie behaalt hij zijn vliegbrevet. Eén van zijn vluchten heeft een dramatisch verloop, zijn vliegtuig stort neer te Rotterdam in de Waalhaven bij welk ongeluk hij het leven verliest.

Cremers-Boreel te Noordwijk aan Zee

Landgoed Beeckestijn te Velsen (eigendom van Agnes Boreel)

Ernest Cremers huwt op 17 oktober 1906 te Velsen met Jonkvrouwe Agnes Boreel en zij vestigen zich in Noordwijk in Villa La Casetta. In Noordwijk worden 3 zoons en 1 dochter geboren. Een sportief echtpaar actief op vele terreinen van sport.

Zoon Gustaaf Frans komt op 20 jarige leeftijd om het leven bij een vliegtuigongeluk te Rotterdam.

Bron: Zie Hans Montanus

Cocker-Spaniel Maud wint de eerste prijs bij de Internationale Veldwedstrijden voor Spaniels door de Koninklijke Jachtvereniging Nimrod.

Het bovenstaande met dank aan Blog Noordwijkse Huizen.
Voorts nog het volgende:
De familie Cremers van het landgoed 'Duin en Kruidberg' worden genoemd als menschlievende Nederlanders bij de redding van de de opvarenden van de drie Engelsche kruisers 'Hougue', 'Aboukir' en 'Cressy', welke op 22-09-1914 door een vijftal Duitse onderzeeboten tot zinken werden gebracht. Uit het algemeen Handelsblad van 23 september 1914:
"Onze bijzondere verslaggever seint uit IJmuiden: Om kwart voor vieren gistermiddag kreeg men in IJmuiden bericht, dat de „Flora" in zicht was en even later stoomde de boot binnen en meerde vlak bij het gebouw van het „Witte Kruis", aan den buitensteiger. Zij bracht 258 Britsche matrozen aan en 27 officieren. De mannen moesten eerst voorzien worden van het hoognoodige: kleeding, en werden gebracht naar het Roode Kruis-gebouw, Waar den schipbreukelingen onder- en bovenkleeren werden verstrekt uit den grooten voorraad, die daar in reserve lag en dié nog werd aangevuld door wat van het fort werd gehaald, en wat goede, beste IJmuidenaren nog inderhaast bij elkaar zochten en brachten naar het Roode Kruis-gebouw. De mannen, die niet gewond waren en wien, dank zij hun enorm uithoudingsvermogen, de angst, de ellende van den aanval en de uitputting van het ronddrijven in zee gedurende drie a vier uren niet hadden gedeerd, werden versterkt met warme melk, met thee en cognac en met het noodige voedsel, dat het Roode Kruis verstrekte; zij werden geschoeid met laarzen, die het Britsche consulaat ter beschikking had, en toen werden zij ondergebracht: de gezonde jongens in verschillende hotels van IJmuiden, in het lokaal van de Jongelingsvereeniging en op het landgoed van den heer .J. T. Cremer, „Duin en Kruidberg''. De heer Cremer liet acht-en-dertig matrozen en twee officieren naar zijn buiten brengen per automobiel en daar, onder bewaking van Hollandsche militairen, zullen ze tot Woensdagochtend blijven; dan vertrekken ze per trein naar het interneeringskamp. In het Witte Kruisgebouw werd één gewonde matroos opgenomen, in het Roode Kruis-gebouw zijn twee-en-twintig gewonden ondergebracht.


Daar, voor het lage gebouw, stonden de groote zwarte automobielen van den heer Cremer, waarmee een aantal matrozen wegreden naar het groote buiten. In een der wagens zat een blonde Engelsche jongen, een wit verband om het hoofd. Hij zat er in het blauwe artillerie-pakje van onze Hollandsche soldaten. En nog veel meer zagen we er later, toen ze uit de doorweekte pakjes waren gekomen — er waren er bij, die zonder eenig kleedingstuk door de „Flora" waren opgenomen — onze uniform droegen, omdat men geen kleeren genoeg had voor al die arme, verkleumde Jantjes, die nu kwamen uitrusten op Hollandschen bodem.

De groote reflecteren van de geweldige acetyleenlantaarns wierpen stralende lichtplekken in de duisternis, welke heerschte voor het Roode-Kruisgebouw en ze belichtten den arbeid van een aantal soldaten, die dekens en bossen stroo samen pakten en binnen droegen. "